Na 22 jaar keer ik terug naar Spanje en het openbaarvervoersysteem daar bood me een aantal interessante ervaringen. Vooral de metro van Barcelona en Madrid vertoonden duidelijk andere kenmerken dan de openbaarvervoersystemen in Seoul, Tokio, Taipei en Londen. Deze post gaat verder dan alleen het volgen van een reisroute; ik zal de kenmerken, voordelen en nadelen van het Spaanse openbaar vervoer diepgaand vergelijken met andere steden.
Hete metro, maar verrassende netheid en veiligheid
Het eerste dat ik opmerkte was de temperatuur. Terwijl de metro's van Seoul, Tokio en Taipei in de zomer soms koud aanvoelen door de airconditioning, was de metro in Spanje behoorlijk warm. Ik zweetde er letterlijk van. Maar ondanks deze hitte was de netheid over het algemeen veel beter dan die van de Londense metro. Het was niet zo schoon als in Seoul of Tokio, maar ik voelde me gedurende de hele reis comfortabel.
Voor mijn reis naar Spanje was ik bezorgd door de beruchte geruchten over onveiligheid en zakkenrollerij gericht op toeristen. Maar de veiligheid binnen de metro en de stations was eigenlijk echt goed. Het was bijna alsof ik me niet zoveel zorgen hoefde te maken. In tegenstelling tot de geruchten waren de Spanjaarden die ik ontmoette allemaal echt vriendelijk. Het idee dat er een sterke afkeer tegenover toeristen zou zijn, leek onterecht, hoewel het begin juli nog niet echt het hoogseizoen voor toerisme was, waren er toch genoeg toeristen.
Korte wachttijden en een ongemakkelijk Zonesysteem
De wachttijden voor de metro in Barcelona en Madrid waren zeer kort, dus zelfs als je een trein miste, kwam de volgende trein snel, wat het wachten aangenaam maakte. Dit was voor beide steden een pluspunt. Het overstapsysteem was over het algemeen eenvoudig te begrijpen, maar een minpunt was dat er geen Engelse aankondigingen waren. Daardoor moest ik constant alert zijn om mijn huidige locatie te bepalen.
Daarnaast bestond er net als in Londen een ‘Zone’ concept. Echter, deze zones waren niet duidelijk weergegeven op de metrokaart, wat ongemak veroorzaakte. Overstappen van lijn 1 naar lijn 4 was gratis, maar voor lijn 8 moest je soms het station verlaten en een nieuw ticket kopen. Dit was in contrast met Londen, waar zones duidelijk op de kaart zijn weergegeven, zodat je van tevoren kon plannen.
Dit Zonesysteem leidde vooral tot verwarring bij het gebruik van de luchthavenlijn. Bijvoorbeeld, wanneer je naar het vliegveld gaat, hoef je alleen maar het ticket voor de luchthavenlijn te betalen als je overstapt bij het Terrassa Station. Maar als je halverwege snel wilt gaan en overstapt bij het España Plaza Station naar lijn 8, moet je inderdaad ook de tarieven voor lijn 8 betalen, en die zijn behoorlijk duur. Het is het beste om te onthouden dat overstappen van de luchthavenlijn naar de gewone metro het meest efficiënt is via het Terrassa Station.
Terwijl in Seoul of Tokio extra kosten automatisch worden verrekend bij het uitstappen als je een bepaalde tariefzone verlaat, was er geen enkele vorm van afstandsdoelberekening bij het uitstappen in de Spaanse metro. Dit vond ik behoorlijk ongemakkelijk.
De speciale vervoerskaart van Madrid en gratis bussen
De transportkosten in Madrid waren iets goedkoper dan in Barcelona. Terwijl een enkele rit in Barcelona ongeveer 2,7 euro kostte, was het ongeveer 1,5 euro in Madrid. In Madrid moest je, net als in Seoul, eerst een transportkaart kopen, wat ongeveer 4-4,5 euro kostte en dat was best prijzig. In Seoul krijg je je borg van de kaart terug, en vergeleken met de gratis uitgifte van Suica of Pasmo kaarten in Tokio, was dit een gemis.
Maar Madrid had een bijzondere bus. De gratis bussen 001 en 002 rijden door de meeste beroemde toeristische plekken en zijn zeer handig. Let op: ook al zijn ze gratis, je kunt niet zomaar instappen en van binnenuit gaan zitten. De bestuurder zal je in het Spaans luid laten weten dat je weer naar buiten moet komen en dat je moet zeggen hoeveel mensen er op de bus stappen om een gratis ticket te krijgen. Aanvankelijk wist ik dit niet, wat leidde tot een ongemakkelijke situatie waarbij de bus niet kon vertrekken, de bestuurder schreeuwde en alle blikken op mij gericht waren. Gelukkig kreeg ik hulp van een andere passagier en begreep ik de situatie zodat ik veilig mijn ticket kon ontvangen.
In beide steden, aangezien ze toeristisch zijn, zijn er opties zoals een dagpas, maar de meeste beroemde toeristische attracties zijn dichtbij elkaar, waardoor je ook prima te voet kunt gaan. Daarom besloot ik om telkens een enkeltje te kopen wanneer dat nodig was, wat veel goedkoper bleek en dat heb ik ook daadwerkelijk gedaan.
De status van het openbaar vervoer in Seoul
Waar je ook naartoe gaat in de wereld, lijkt het dat er geen andere plek is waar het openbaar vervoer zo goedkoop en van zo hoge kwaliteit is als in Seoul. Het systeem van gratis overstappen tussen de metro en bussen in Seoul is zo uniek en handig dat het ongeëvenaard is. Natuurlijk is dit ook ingegeven door de complexe politieke problemen in Zuid-Korea, dus het is lastig om het systeem met dat van andere landen te vergelijken, maar in termen van prijs-kwaliteitverhouding denk ik dat Seoul onbetwist de beste is. Tokio is ook geweldig en strikt met op tijd komen, maar dat brengt ook hoge kosten met zich mee. Seoul is ongetwijfeld een geweldige stad die het beste openbaar vervoersysteem biedt met de beste prijs-kwaliteitverhouding.
Het openbaar vervoer in Spanje bood me een mix van vertrouwdheid en nieuwheid. In de volgende aflevering zal ik een ander interessant onderwerp over mijn reis naar Spanje bespreken.
댓글이 없습니다.